Hallo,

Het heeft even geduurd, maar hier zijn we weer. zondag en maandag waren fantastische dagen. Zondag werden we om 07:00, nou ja, 20 minuten later, opgehaald voor onze tour naar o.a. naar een laugune in de Salar de Atacama waar 3 soorten flamingo´s te zien zijn: de Chileense, Andes en James flamingo. Het broedseizoen begon zo´n beetje, maar voor b.v. de James flamingo was het nog te koud (het is ´s morgens vroeg nog onder het vriespunt). daar ontbeten en daarna naar een dorpje waar de mannen in de mijnen werken (7 dagen op/7 af) en de vrouwen het land bewerken om de kerk te bekijken. toen op weg naar 2 lagunes op meer dan 4.000 meter hoogte, maar daar zijn we intussen aan gewend. We zagen veel vulkanen, waarvan 1 nog regelmatig actief is; de laatste uitbarsting was in 2007. Op een gegeven moment vonden we het uitzicht wat heiïg, maar de vulkaan die we zagen was 200 km verder in Argentinë! Bij één van de lagunes kregen we de lunch: het was nog steeds niet warm en het waaide natuurlijk weer flink. Je hebt het idee dat je huid van schuurpapier is door al het zand en stof! In de Salar wordt 40% van de lithium productie van de wereld gedolven en verder ook nog borax. Er zijn ook nog salpetermijnen. Nog een dorpje bezocht waar een mooie querada (kloof met rivier) waar je leuk kunt wandelen tussen de fruitbomen van de bewoners. Ze hebben echter in februari een vloedgolf gehad van 4 meter hoog die eeuwenoude bomen meesleurde en 2 m. modder heeft achtergelaten, die ze nu aan het opruimen zijn om de boomgaarden weer te herstellen. Uiteindelijk waren we om 18:00 uur weer terug in San Pedro.

´s Avonds vroeg naar bed gegaan, want we zouden om 4 uur ´s morgens opgehaald worden, dus Erna en Truus stonden keurig om 4 uur klaar, geen kip te zien in het dorp, alleen de zwerfhonden die zo nu en dan aan het janken en blaffen waren en blijkbaar ook de haan wakker maakte. Om over half 5 kwam dan eindelijk de bus: allemaal slapende mensen (allemaal Chilenen of Argentijnen, die alleen Spaans spraken) plus de gids en chauffeur. Sergio, de gids, raadde iedereen aan om maar lekker verder te slapen tot we bij de geisers zouden zijn. geen gemakkelijke opgave: het was stervenskoud in de bus en de weg slingerde omhoog met ribbels en kuilen, zo nu en dan leek het wel of de bus om z´n as draaide! Om een uur of 7, het was net licht, waren we bij de geisers. Het was -15 graden, dus het was maar goed dat we dik waren ingepakt. De geisers spuiten niet echt water omhoog, maar door het temperatuurverschil zie je grote stoomwolken overl om je heen. Na het ontbijt (je kon amper je brood vasthouden met je gevoelloze vingers) en de warme thee gingen we nog naar het thermale bad, waar je in het warme water kon zwemmen. Dat hebben we niet gedaan: was ons teveel moeite voor 20 minuten, plus je moest weer van alles meeslepen en zat daarna met natte spullen. Nog langs een rivier met een moerassig gebied eromheen geweest, met veel vogels en een piepklein dorpje (300 inwoners) met een lief kerkje en toen om half 1 weer thuis De rest van de middag lekker geluierd op ons terras aan het zwembad..